شهدا یقه شما را خواهند گرفت.

شهید مجید مقدمی از شهدای والامقام شهرستان ماسال در 16 بهمن سال 1365در بخشی از وصیت نامه خود ضمن گلایه از بی تفاوتی ما در هنگام گذر از کنار مزار شهدای شهر می نویسید:
 

بی تفاوت از کنار مزار شهدا نگذرید
چرا از روبروی مزار شهدا می گذرید بی تفاوت هستید مگر شهدا برای اسلام و مسلمین و ناموس همه ملت به جبهه نرفته اند؟ خواهش می کنم بر مزار شهدا بروید. بر قبر شهیدان کمی مکث کنید و لحظه ای آنها را از یاد نبرید. در مراسم  مذهبی، نماز جمعه ها و دعاهای کمیل، توسل و زیارت عاشورا و تشییع جنازه شهدا شرکت فعال داشته باشید از روحانیت جدا نشوید که عاقبت بدی را به دنبال دارد.
پشتیبان ولایت فقیه باشید قدر این بسیجیان مظلوم را بدانید که به خدا قسم بدون هیچ آرمی و هیچ توقعی برای اسلام و مسلمین خدمت می کنند آنقدر این بسیجیها مظلومند که امام درباره آنها می فرماید بسیج قلب من است اگر به گلزار شهدا بروی هر قبری را که غریب دیدی قبر یک بسیجی است و قدر برادران پاسدار را بدانید که اینها خیلی مخلصند خیلی برای اسلام زحمت کشیده اند و می کشند پاسداران نور چشم امام امت اند همانطور که امام درباره آنها می فرماید ای کاش من هم یه پاسدار بودم.

شهدا یقه مسئول نماها را خواهند گرفت
از مسئولین محترم می خواهم که برای رضای خدا کار کنند رفتار غیر اسلامی با افراد جامعه نداشته باشند خدای  ناکرده مقامشان باعث غرور آنها نشود که دنیا با غرورش آدم را فریب می دهد. من از بعضی مسئول نماها دیده ام که با رفتار غیر اسلامی خود مردم را ناراحت کرده اند بدانید که شهدا در آن دنیا یقه شما را خواهند گرفت.
از شما خواهش می کنم موقعیت اسلام را درک کنید و با سختیها مبارزه کنید اینها همه امتحان الهی است از همه شما عذر می خواهم مرا عفو کنید.

دانش آموزان مناطق محروم از ترس محرومیت تحصیل را رها نکنند
 اما ای محصلین! ای دوستان عزیز! بچه های نقاط محروم! دستان شما آغشته به تاول و خون است داغ رنج به پیشانی دارید از فرط خستگی و کارگری نمی توانید تحصیل کنید اما اگر بکنید بدانید شما افضل از همه هستید همانطور که امام صادق (ع) می فرماید: مداد العلما افضل من دماء شهدا. مداد عالم از خون شهید افضل تر است و صد البته بدانید که شما ارزشتان از دیگران که با ناز و نعمت درس می خوانند بیشتر است.

در رختخواب نمیرید
 اما سخنی با دوستان عزیزم! نور چشمانم! از همه دوستان عزیز نهایت تشکر را دارم و از همه شما نیز طلب بخشش می کنم دوستان عزیز نکند در رختخواب بمیرید که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد نکند در غفلت بمیرید که امام علی(ع) در محراب شهید شد به دنیا دل نبندید که دنیا محل کفر است روزی می آییم و روزی می رویم چه بهتر در راه خدا کشته شویم در راه خدا رفتن، شهادت و سرفرازی و تحصیل شرافت است.

لقمه حلال پدر مرا به اینجا رساند
مادر جان در ادامه وصیت خواستم از شما بنویسم که به خدا اشک در چشمانم حلقه بست می خواستم قلم را بر روی کاغذ بیاورم که دستم لرزید و نگاهم به دورها رفت و خاطرات شیرین زنده گشت. مادر! مرا ببخش و در نمازهایت برایم دعا کن تا با حسین(ع) محشور شوم آخر تو نزد خدا خیلی اجر و قرب داری. مادر جان می خواهم  مطلب را عوض کنم ولی بزرگی و عظمت اجازه نمی دهد دست مرا خود به خود به حرکت درآورد گویی باید چندین دفتر برایت بنویسم و بعد دوباره بنویسم مادر جان مرا ببخش و بر رزمندگان پیروز دعا کن که خدا می خواهد و دیگران را دلداری بده و صبر را پیشه خود ساز و شما پدر جان نمی دانم که چگونه از شما تشکر کنم که هر خصلتی را برای نوشتن انتخاب می کنم چندین روز شکر گذاری لازم دارد البته زبان الکن من از بیان آن قاصر است  و فکر بی جانم از تفکر در مورد آن ناتوان و قلم کم ارزش است دوست دارم از پرکاری و زحمت شما  که از صبح تا شب برایم زحمت می کشیدی تا ما را با لقمه نانی حلال بزرگ کنی و این اعمال بود که مرا به اینجا راهنمایی کرد و لطف حضرت حق را نصیب این حقیر ساخت اگر در طول زندگی نتوانستم فرزند خوبی باشم از تو معذرت می خواهم و از تو می خواهم مرا حلال کنی و ببخش ...
 مادرم هرگاه دل شکسته  شدید گریه کنید که گریه بر شهید ثواب دارد از شما می خواهم به حال من دعا کنید و از  خدا بخواهید که او ما را شهید بداند و با حسین (ع) محشور بگرداند که این آخرتی خوب است و به شما توصیه  می کنم به خانواده های  شهدا  مخصوصا مفقودین سر زده و به آنها تسلی دهید. خواهران و برادران و خانواده و خویشان را به صبر دعوت می کنم اما هر گاه از فراق من گریه کردند یادی از علی اکبر امام حسین (ع) داشته باشند.
اگر جنازه ام برگشت مرا در پارک شهدای ماسال دفن نمایید و از دوستان عزیزم معذرت می خواهم که ناراحتشان کردم. نکند در رختخواب بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد دنیا محل گذر است روزی می آییم و روزی باید برویم چه بهتر که در راه خدا کشته شویم شب اول قبر از دوستان صمیمی ام می خواهم مرا تنها نگذارند.