آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم...

یارفیق من لا رفیق له

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم...

یارفیق من لا رفیق له

آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم...

"بنام آنکه هستی را آفرید وهدایت را راه گشای بشرقرار داد،وبرای این هدایت وطریقت رهبرانی برگزیدتا ما،انسانها از آدم تا خاتم(ص) بتوانیم درمسیرحرکت انسانی والهی راه را از بیراهه دربیابیم"

"راه فردا که در پیش داریم راه نرفته ی ماست، آن را درست بپیماییم "

آخرین نظرات

۶۹ مطلب در آبان ۱۳۹۳ ثبت شده است

 

 «فی الکافی، عن الثمّالی، قال: ... و احذَروا ما حَذَّرکُم اللهُ منها و ازهَدوا فی ما زَهَّدکم الٍله ...» [الشافی، صفحه 548]

در کتاب کافی از ابوحمزه ثمالی نقل شده است که امام سجاد (ع) فرمودند: از آنچه خدای متعال شما را از آن بر حذر داشته است، بر حذر باشید! اگر یک دوستِ مشفِقِ عاقلِ مطلعّی شما را از یک چیزی بر حذر بدارد، مثلاً بگوید: از فلان راه نرو! به فلان جا نرو! با فلان کس رفاقت نکن! شما اطمینان می کنید، عمل می‌کنید. حال، خدای متعال به ما می‌فرماید: این کارِ را نکن! از این راه نرو! این حرکت را انجام نده! تکلیفِ عقلی و عقلائی ما چیست؟ یک وقتی در اوائل ریاست جمهوری، از یکی از بزرگان خواستم، یک چیزی برای ما بنویسید ، تا ما حالا که گرفتار ریاست جمهوری هستیم، به ما کمک کند. ایشان نوشتند ... ببینید شارع مقدس بر شما چه چیز را حرام کرده، آن را انجام ندهید! چه چیز را واجب کرده، آن را انجام بدهید! این، دستور یک عالمِ عارفِ سالکِ حکیمی است در اجابت به یک درخواستی، دستور این است. گاهی اوقات به شخصی از اهل معنی برخورد می کنید، دستوری می خواهید ، دستور که نباید حتماً یک ذکری باشد، دستور صحیح، دستور واقعی همین است. (واجب را انجام دهید و از حرام دوری کنید.)

شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت ا... امام خامنه ای (مدظله العالی)

  • سام دادرس

ای عزیز مدّعی اسلام! در حدیث شریف کافی ازحضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم منقول است: المسلم مَن سَلِمَ المسلمون مِن لسانِهِ و یَدهِ؛ مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او سالم باشند.چه شده که من و تو هرچه قدرت داشته باشیم، آزار زیردستان را روا می داریم و از ایذاء و ظلم به آنها مضایقه نداریم ، اگر با دست نتوانستیم آزارشان کنیم، با تیغ زبان در حضورشان و اگر نتوانیم، پشت سرش به غیبت و هتک حرمت و کشف راز می‌پردازیم. اگر مسلمانان از دست و زبانـمان سالم نیستند، دعوی اسـلام ما خـلاف است و در زمره ی منافقان و دو رویانیم. 

 (چهل حدیث ص138)

  • سام دادرس

 رفته بودیم برای بازدید از موشک های فوق پیشرفته ی روسی. وقتی بازدیدمون تموم شد،حسن رو کرد به کارشناس موشکی روسیه و گفت:”اگه می شه فن آوری این موشک رو در اختیار ما قرار بدید!” ژنرال ها و کارشناسان روسی خندیدند و گفتند:”امکان نداره این فن آوری فقط در اختیار کشور ماست.”حسن خیلی جدی و محکم گقت:”ولی ما خودمون این موشک رو می سازیم”و دوباره صدای خنده ی اونا بلند شد.وقتی برگشتیم ایران،خیلی تلاش کردیم نمونه شو بسازیم،ولی نشد.وقتی از ساخت موشک ناامید شدیم ،حسن راهی مشهد الرضا شد.خودش تعریف می کرد،”به امام رضا متوسل شد و سه روز توی حرم موندم. روز سوم بود که عنایت امام رضا رو حس کردم وحلقه ی مفقوده کار به ذهنم خطور کرد .وقتی زیارتم تموم شد دفترچه نقاشی دخترم رو برداشتم و طرحی رو که به ذهنم رسیده بود کشیدم تا وقتی رسیدم تهران عملیش کنم.” وقتی حسن از مشهد برگشت،سریع دست به کار شدیم و موشک رو ساختیم که به مراتب از مدل روسی،بهتر و پیشرفته تر بود.

(ماهنامه فرهنگی همشهری،ش10،ص15)

 

  • سام دادرس

 

 گمنامی تنها برای شهرت پرستان درد آور است وگرنه تمام اجرها در گمنامی است.      (سید شهیدان اهل قلم ؛ شهید سید مرتضی آوینی)

  • سام دادرس

شخصی به یکی از خلفا مراجعه و درخواست کرد تا در بارگاه او به کاری گمارده شود. خلیفه از او پرسید: قرآن می دانی؟ او گفت: نمی دانم و نیاموخته ام. خلیفه گفت: از به کار گماردن کسی که قرآن خواندن نیاموخته، معذوریم. مرد بازگشت و به امید دست یافتن به مقام مورد علاقه خود، به آموختن قرآن پرداخت. مدتی گذشت تا این که از برکت خواندن و فهم قرآن به مقامی رسید که دیگر نه در دل آرزوی مقام و منصب داشت و نه تقاضای ملاقات و دیدار با خلیفه. پس از چندی، خلیفه او را دید و پرسید: چه شده که دیگر سراغی از ما نمی گیری؟ آن آزاد مرد پاسخ داد: چون قرآن یاد گرفتم، چنان توانگر شدم که از خلق و از عمل بی نیاز گشتم. خلیفه پرسید: کدام آیه تو را این گونه بی نیاز کرد؟ مرد پاسخ داد: (وَمَن یَتَّقِ اللَّـهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَ‌جًا وَیَرْ‌زُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ... هر کس تقوای الهی را پیشه کند، خدا راه بیرون رفتن از سختی ها را برای او می گشاید.سوره طلاق آیات 2و3) 

[ به نقل از: مجله موعود جوان، سال چهارم، شماره 26 ] 

  • سام دادرس

 آیت‌الله حسن‌زاده آملی می‌گوید: رساله‌ای در امامت نوشتم و آن را به حضور شریف استاد علامه طباطبایی(ره) ارائه دادم. مدتی در نزد او بود و لطف فرمودند و یک دوره تمام آن را مطالعه فرمودند. در یک جای آن رساله درباره‌ی خودم دعای شخصی کرده بودم که: بار خدایا مرا به فهم خطاب محمدی(ص) اعتلا ده. در هنگام رد رساله به این جانب فرمود: آقا! تا من خود را شناختم دعای شخصی در حق خودم نکردم بلکه دعایم عام است. این تأدیب اخلاقی بسیار در من اثر گذاشت. 

( هزار و یک نکته، ص 621 )

  • سام دادرس

اوّل سفر الى الله ، سحرخیزى است و آب حیات در درون تاریکى شب به دست مى آید. شیطان سعى فراوانى دارد که ما را از سحرخیزى باز دارد. امام حسن عسکرى(علیه السلام) مى فرماید: سفر الى الله جز به احیاى شب طى نمى شود.» روزى فرمود: « فرشهاى خانه من شاهد اشکها و نماز شب من بوده است. من از اعضا و جوارح خود شرمنده ام که این همه به آنها زحمت دادم.   

( آیت ا... حق شناس ( ره) ، به نقل از سایت دفتر تهذیب حوزه علمیه قم)

  • سام دادرس

من مواعظ النبی صلی الله علیه وآله وسلّم:مَنْ أَصْبَحَ مِنْ أُمَّتِی وَ هِمَّتُهُ غَیْرُ اللَّهِ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ وَ مَنْ لَمْ یَهْتَمَّ بِأُمُورِ الْمُؤْمِنِینَ فَلَیْسَ مِنْهُمْ وَ مَنْ أَقَرَّ بِالذُّلِّ طَائِعاً فَلَیْسَ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْت»  (تحف العقول صفحه 47)

هرکس که صبح کند درحالی که در انگیزه‌ها و نیت‌هایش رضای الهی نقش و تأثیر نداشته باشد، جزء جنداللّه و عاملان للّه، محسوب نمی‌شود و هرکس که صبح کند و نسبت به مصالح و مفاسد مردم و جامعه مسلمین بی‌تفاوت باشد در زمره مسلمین واقعی، به حساب نمی‌آید. اهتمام به امور مسلمین مصادیق مختلفی دارد. مصداق اعلایش اهتمام به امور امت اسلامی و عزت و اقتدار و حکومت مسلمین است و مصداق دیگرش رسیدگی به حوائج ضعفاء و مستمندان است. هرکس که با رغبت تن به ذلت دهد از ما اهل بیت نیست. باید دانست که تسلیم با ذلت، تنها در مقابل قدرتمندان سیاسی نیست بلکه ذلت در مقابل ثروتمندان و سرمایه‌داران را نیز شامل می‌شود. انسان نباید برای حرص و طمع و حطام دنیوی، خود را ذلیل کند. در روایتی وارد شده است که مؤمن همه چیز را می‌پذیرد جز ذلت را.

شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت ا... امام خامنه ای (مدظله العالی)

  • سام دادرس

آیت ا... شاه آبادی (ره) برای جلوگیری از شرّ نفس و شیطان ، دوام بر وضو را سفارش می‌فرمودند و می‌گفتند: وضو به منزله‌ی لباس جُندی (لباسی که مجاهد به هنگام جهاد در میدان رزم می پوشد) است.( و اگر در حالی که وضو دارد از دنیا برود ، شهید از دنیا رفته است؛ چنانکه در روایت از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمده: اگر مى توانى دائم الوضو باشى ، چنین باش؛ زیرا ملک الموت هرگاه جان بنده را بگیرد و او وضو داشته باشد، برایش شهادت نوشته می شود.) 

( میزان الحکمه ج 13)

  • سام دادرس