امام باقر (ع) :
امام باقر (ع) :
هر که خوش نیت باشد ، روزی اش افزایش می یابد.
نام : محمد
لقب : باقرالعلوم، الشاکر لله، هادى، امین و شبیه است، و لقب اخیر به خاطر شباهت آن حضرت به پیامبر(ص) است
نام پدر : حضرت امام سجاد (ع)
نام مادر : ام عبدالله فاطمه دختر امام حسن مجتبى(ع)
محل دفن : قبرستان بقیع
در چنین روزى مصادف با دوشنبه، در سال 114 هـ امام باقر(علیه السلام) توسط هشام بن عبدالملک مسموم و شهید شد[1] در شب شهادت به امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اکنون پدرم على بن الحسین را دیدم که شربتى گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به سراى جاوید و دیدار حق بشارت داد». در روایت دیگرى فرمودند: «اى فرزند گرامى، مگر نشنیدى که حضرت على بن الحسین از پس دیوار مرا ندا کرد: «اى محمد بیا، زود باش که ما انتظار تو را مى کشیم».
آن حضرت چندین روز و به قولى سه روز در حالت درد از اثر سم به سر مى بردند تا به شهادت رسیدند. فرداى آن روز بدن مطهر و پاک آن دریاى بیکران دانش خدایى را در خاک بقیع کنار مزار امام مجتبى و امام سجاد(علیهما السلام) به خاک سپردند. [2]
آن حضرت هشتصد درهم براى تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. حضرت صادق(علیه السلام) فرمودند: پدرم فرمود: «اى جعفر، از مال من مقدارى وقف کن براى ندبه کنندگان که ده سال در منى در موسم حج بر من گریه کنند، و مراسم ماتم را تجدید نمایند».[3]
آقا و مولایمان حضرت باقر(علیه السلام) در کربلا شرف حضور داشت. شب یازدهم، بازار کوفه، کنار سرهاى مطهر، اسارت شام و مجلس یزید را دیده است و هر زمان که متذکر شهادت حسین بن على(علیه السلام) و اسارت عمه هایش مى شد، اشک از چشم مبارکش مانند درّ جارى مى گشت.
