در یکی از دیدارهای فرماندهان با حضرت امام ره در دوران دفاع مقدس، شهید مجید بقایی که در ردیف اول روبه‌روی صندلی امام نشسته بود، قبل از آمدن امام، قرآن جیبی کوچکی درآورده بود و می‌خواند. با آمدن امام ، قرآن را روی زمین گذاشت و کاغذی از جیب درآورد تا حرف‌ها را بنویسد. دو سه جمله‌ای که از آغاز صحبت‌ها گذشت، نگاه امام برای چند ثانیه‌ای به نقطه‌ای خیره ماند. بعد صحبت را قطع کرد و خم شد و قرآن را از جلوی شهید بقایی برداشت و بوسید و تا آخر صحبت‌ها همان طور توی دستش نگه داشت. بعد از پایان صحبت‌ها پرسید: «این قرآن رو کی آورده بود؟» شهید بقایی گفت: « آوردم که امضا بفرمایید. » امام بعد از امضا گفت: «مواظب باش پسرم! جای قرآن روی زمین نیست! »
[ روایتی از سردار «محمدجعفر اسدی» فرمانده لشکر 33 المهدی(عج) ]
