رفته بودیم برای بازدید از موشک های فوق پیشرفته ی روسی. وقتی بازدیدمون تموم شد،حسن رو کرد به کارشناس موشکی روسیه و گفت:”اگه می شه فن آوری این موشک رو در اختیار ما قرار بدید!” ژنرال ها و کارشناسان روسی خندیدند و گفتند:”امکان نداره این فن آوری فقط در اختیار کشور ماست.”حسن خیلی جدی و محکم گقت:”ولی ما خودمون این موشک رو می سازیم”و دوباره صدای خنده ی اونا بلند شد.وقتی برگشتیم ایران،خیلی تلاش کردیم نمونه شو بسازیم،ولی نشد.وقتی از ساخت موشک ناامید شدیم ،حسن راهی مشهد الرضا شد.خودش تعریف می کرد،”به امام رضا متوسل شد و سه روز توی حرم موندم. روز سوم بود که عنایت امام رضا رو حس کردم وحلقه ی مفقوده کار به ذهنم خطور کرد .وقتی زیارتم تموم شد دفترچه نقاشی دخترم رو برداشتم و طرحی رو که به ذهنم رسیده بود کشیدم تا وقتی رسیدم تهران عملیش کنم.” وقتی حسن از مشهد برگشت،سریع دست به کار شدیم و موشک رو ساختیم که به مراتب از مدل روسی،بهتر و پیشرفته تر بود.
(ماهنامه فرهنگی همشهری،ش10،ص15)
