رسم بندگی

مرد فقیری، غلام های عمید خراسانی را دید که لباسهای بسیار زیبا و پیراهن های دیبا بر تن دارند. رو به آسمان کرد و گفت: «خدایا! بنده پروری را از عمید خراسانی یاد بگیر که غلام هایش را با لباس زربافت و زیبا می آراید.» از قضا پس از اندک زمانی، بین عمید و یکی از امیرانش، جنگی در گرفت و عمید شکست خورد و فرار کرد. امیر، غلام های عمید را دستگیر کرد و هر چه به آنها وعده و وعید داد و هرچه آنها را شکنجه کرد تا جای گنجینه عمید را به او بگویند نگفتند. وقتی آن مرد فقیر، وفا و همت والای آنها را دید، خودش انصاف داد و گفت: «بندگی را هم باید از بندگان عمید خراسانی یاد گرفت.»

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن                   که خواجه خود روش بنده پروری داند

( الکلام یجر الکلام، ج 1، ص 181)

معامله با یک نوجوان!

در ارتفاعات سخت کردستان بودیم که به ما اطلاع دادند شهید محراب آیة الله مدنی (ره) برای بازدید منطقه به محل استقرار ما می آید. هنگام بازدید، رزمنده نوجوانی جلو آمد و با حیایی خاص بعد از سلام و احوال پرسی گفت: الآن 9 روز است که آب پیدا نکرده ایم و نمازهایم را با تیمّم خوانده ام، تکلیف نمازهای من چه می شود؟ شهید مدنی وقتی نگرانی او را دیدند در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده بود، گفتند: حاضری یک معامله با من بکنی؟ آن رزمنده گفت: چه معامله ای؟ شهید مدنی (ره) گفتند: من حاضرم تمام عبادت هایم را به تو بدهم و در عوض تو این 9 روز نمازت را به من بدهی.

[ به نقل از: ماهنامه جانباز، شماره 105 ، گوینده خاطره: آقای علیرضا زوّاره ]

شیوه مبارزه !

هیچ وقت لباس خارجی بر تن نمی کرد. از خیاط می خواست با پارچه های تولید داخل برایش لباس بدوزد. و این روش را مبارزه با استکبار می دانست. آن روزها دکمه در داخل تولید نمی شد، خیاط هم از دکمه استفاده کرده بود. بعد از اینکه لباس را دید، از دکمه های خارجی خوشش نیامد. به همین دلیل به خیاط " یاد داد" تا با قیطان دکمه درست کند وبه لباس بدوزد. نمونه این لباس در کتابخانه ایشان موجود است.

(گنجینه ی شهاب ، شرح حال حضرت آیت الله مرعشی نجفی)

من برای بچه ها ارزش قائلم !

 استاد شهید مرتضی مطهری در پاسخ به دانشجویی که از برنامه زندگی ایشان سؤال کرده بود، فرمودند: « وقتم در زندگی تنظیم شده است؛ یکی دو ساعت برای سخنرانی ، وقت مشخّصی برای مطالعه و حتی یکی دو ساعت برای بچه ها که به درسشان برسم و با آنها بازی کنم. بالاخره بچه ها هم حق دارند. من برای بچه ها ارزش قائلم. در موقع مشخّصی که باید با بچه ها باشم ، حتی اگر کار مهمّی داشته باشم ، ترجیح می دهم که آن دو سه ساعت به بچه ها و درس و مشقشان برسم. »

(منبع : نشریه فرهنگ کوثر، تابستان 1382، شماره 58 )

یک کلمه کافیست!

روزی به مرحوم آیت الله بهجت(ره)گفتند : کتابی در زمینه اخلاق معرفی کنید، فرمودند : لازم نیست یک کتاب باشد یک کلمه کافیست که بدانی «خدا می بیند»

پرهیز از شتاب زدگی در سخن

روزی لقمان حکیم نزد داوود علیه السلام رفت. در حالی که او به ساختن زره مشغول بود و لقمان تا آن زمان زره ندیده بود. از دیدن آن تعجب کرد و خواست از داوود علیه السلام سؤال کند که چه چیزی می سازد، ولی بهره مندی او از حکمت موجب شد که چیزی نپرسد و منتظر بمانْد ، ساخت زره تمام شد؛ داوود برخاست و آن را بر تن کرد و گفت: زره لباس خوبی برای جنگ است. در این وقت لقمان گفت: سکوت حکمت است و کسی هم که به آن عمل کند، کم است.

 سخن دان پرورده پیر کهن                  بیندیشد، آن گه بگوید سخن

مزن بی تأمل به گفتار دم               نکو گوی، اگر دیرگویی چه غم

(گلستان سعدی)

شرح حدیث از امام خامنه ای (مدظله العالی )

فی الکافی عن النبی (صلی ا...علیه و آله ) : فی خطبة أَلَا أُخْبِرُکُمْ بِخَیْرِ خَلَائِقِ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ؟ الْعَفْوُ عَمَّنْ ظَلَمَکَ وَتَصِلُ مَنْ قَطَعَکَ وَالْإِحْسَانُ إِلَى مَنْ أَسَاءَ إِلَیْکَ وَإِعْطَاءُ مَنْ حَرَمَک‏ (الشافی ص 522 ) ظاهراً مراد از اخلاق دنیا و آخرت، اخلاقی است که هم اثر نیکوی آن در زندگی دنیا ظاهر می شود و هم در آخرت. یعنی علاوه بر تاثیرات اخروی ، در دنیا نیز دارای آثا ر مفید و پسندیده ای برای صاحبش است: -1 اگر کسی به شخص شما ظلم کرد، او را عفو کنید. این ظالم طبعاً آن ظالمی نیست که به دیگران، یا به ملّتی ظلم می کند... مراد، عفو از ظلم شخصی است. -2 آن کسی که صله شما بر او واجب است و صله او بر شما واجب است ، او قطع رابطه کرد ، مثل ارحام و خویشاوندی که ارتباط با او واجب است یا دوستی که ارتباط با او مستحسن است ، اگر او این ارتباط را قطع کرد شما وصل کنید. -3 کسی به شما بدی کرد ، شما به او احسان کنید. گاهی شخصی به انسان یک بدی می کند، مثلاً بایستی از شما تجلیل کند نمی کند. یا ... این بدی کردن است. شما به این انسان احسان کنید! مثل خود او رفتار نکنید! -4 کسی که شما را از عطاء خود محروم کرده شما به او اعطا کنید! فرض کنید مالی، امکانی در اختیار او بود که به افرادی می داد، شما هم یکی از مستحقّین آن اکرام بودید، شما را به حساب نیاورد، شما اگر صاحب آن انعام و اکرام شدید، او را محروم نکنید.

زهد و بی توجهی به دنیا

... پیغمبر که خلیفه الله بود، و همه او را قبول داشتند، وقتی که توی مسجد می نشست نمی شناختندش، کسی که از خارج می آمد، نمی شناخت برای اینکه بالا و پائینی در کار نبوده، آن وقت حتی یک چیزی هم نبوده است که بیندازد زیرش...اگر حصیری بود که بود، و الا روی زمین می نشست، اسلام این است. ما دلمان چنین چیزی می خواهد، البته قدرت نداریم که این را عرضه کنیم، هر چه آدم بخواهد به مبداء خیر نزدیک بشود، باید خودش را نزدیک کند، حالا من نتوانستم مثل مالک اشتر عمل کنم، هر چه بتوانم خودم رابه آن ها نزدیک کنم ... خوب است .

 (امام خمینی ،صحیفه نور جلد8 صفحه190)

سخنی حکیمانه از امام خمینی

 

امام خمینی (رحمه الله علیه) می فرمایند :

منتظر نباشید قدرت پیدا کنید تا بتوانید حرفتان را بزنید ، حرفتان را بزنید ، قدرت پیدا میکنید

بارتان را سبک کنید !

آیت الله مرعشی نجفی - رحمه الله علیه می‏فرمودند: «من خیلی بارم سبک است و هیچ نگرانی ندارم، تنها یک چیز مرا زجر می‏دهد و آن این است که می‏ترسم در ایام زندگیم نوشته من یا صحبتهای من در هر موردی باعث شده باشد که حقی ناحق شود، یا در همسایگی ما گرسنه‏ای بوده باشد و ما غذای سیر خورده باشیم که و الله و بالله و تالله اگر چنین چیزی بوده من آگاهی نداشته‏ام و نصیحت می‏فرمودند که شما هم بارتان را سبک کنید و از تجمل پرستی و (داشتن) خانه (های) بزرگ و... بپرهیزید، که همه چیز ظرف چند دقیقه نابود می‏شود.»

( عقیقی بخشایشی - فقهای نامدار شیعه، ص 566 )