یک از شاگردان حضرت آیت ا... بهجت (ره) می فرماید : روزی چند دقیقه زودتر برای درس به خانه آقا رفتم، دیدم پیرمردی نشسته و آقا به او توجّهی خاص دارد، بعد از دقایقی آقا فرمود: ایشان (آن پیرمرد) هرگز بی وضو نمی خوابد، اگر شبها چندین بار هم بیدار شود باید حتماً وضو بسازد. »
( منبع : در محضر بهجت)
استاد اخلاق امام (ره) میرزا جواد آقای ملکی تبریزی می فرمایند : در مجلس استادم جناب آخوند ملاحسینقلی همدانی مذاکره حبّ جاه شد. من عرض کردم: بحمدالله من حبّ جاه ندارم!؟ [آخوند همدانی] رو کرد به مرحوم حاج شیخ کاظم و فرمود: ببین میرزا جواد چه می گوید؟! این مطلب گذشت تا موقعی که عده ای از ملکی های تبریز آمدند به زیارت کربلا، بر من ظاهر شد که معاشرتم با آنها همه ناشی از حبّ جاه است !
( منبع : کتاب طبیب دلها / سایت سالحین)
علامه لاهیجانی انصاری (ره) روزی از آیت ا... سید علی آقا قاضی طباطبایی(ره) پرسیدند که در مواقع اضطرار و گرفتاری چه در امور دنیوی و یا در امور اخروی و بن بست کارها به چه ذکری مشغول شویم تا گشایش یابیم؟ در جواب فرمودند: « پس از 5 بار صلوات و قرائت آیة الکرسی در دل خود بدون آوردن به زبان بسیار بگو: « اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَةِ الَّتِی تَجْعَلُ فِیهَا مَنْ تَشاء» : بار پروردگارا ! مرا در حصن و پناهگاه خود و در جوشن و زره محکمت قرار بده که در آن هر کس را که بخواهی قرار می دهی تا گشایش یابد.
(پایگاه اطلاع رسانی شهید آوینی)
عن النبی(صلی الله علیه و آله) ... اورعُ الناس من ترک المراء ( الشافی ، ص 822 )
مراء یعنی مجادله بی مورد ، بگو مگوهای غیر لازم. پیامبر گرامی اسلام (صلوات الله علیه و آله) می فرمایند : با ورع ترینِ مردم کسی است که مجادله نا بجا را ترک کند، اگر چه در این بحث و مجادله ای که می کند ، حق با اوست. ورع بودن هم از باب این است که انسان شوق دارد حرف خودش را به کُرسی بنشاند! اگر توانستید در مقابل این وسوسه ، خودتان را حفظ کنید، این، بالاترینِ ورع هاست.
شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت ا... امام خامنه ای (مدظله العالی) (12/ 09/ 1391 )
( ای عزیز ) بدان که سفر(بعد از مرگ) خیلی پر خطر است ، و این نسیان و فراموشی که در ما است از مکاید نفس و شیطان است ، ... پس ، از این خواب برخیز و تنبه پیدا کن. بدان که مسافری و دارای مقصدی. مقصد تو عالم دیگر است و تو را از این عالم خواهی نخواهی می برند. اگر تهیه سفر و زاد و راحله آن را دیدی، در این سفر درمانده نشوی و در این سیر بیچاره نشوی، و الا فقیر و بیچاره و بینوا گردی.
( امام خمینی، چهل حدیث ، ص 152)
آیت الله العظمی محمد بهجت فومنی در اواخر سال 1334 ه.ق. در خانواده ای دیندار و تقوا پیشه، در شهر مذهبی فومن واقع دراستان گیلان، چشم به جهان گشود. هنوز 16 ماه از عمرش نگذشته بود که مادرش را از دست داد و از اوان کودکی طعم تلخ یتیمی را چشید.
درباره نام آیت الله بهجت خاطره ای شیرین از یکی از نزدیکان آقا نقل شده است که ذکر آن در اینجا جالب می‌نماید، و آن اینکه:
پدر آیت الله بهجت در سن 16-17 سالگی بر اثر بیماری وبا در بستر بیماری می افتد و حالش بد می شود به گونه ای که امید زنده ماندن او از بین می رود وی می گفت: در آن حال ناگهان صدایی شنیدم که گفت:
متن:
کربلا ، کربلا ما داریم میاییم
اسرای مظلوم ما داریم میاییم
صفدری، حزب اسلامی و یاران دادیم
هفتادودو سردار هفتم تیر دادیم
بهشتی، مفتح، مطهری ها دادیم
مصطفی خمینی، رجایی، باهنر ها دادیم
دستغیب، صدوقی، اشرفی، مدنی ها دادیم
منتظر محمد، اندرزگوها دادیم
کربلا ، کربلا ما داریم میاییم
کربلا ، کربلا ما داریم میاییم
دریافت