«ابراهیم» را

آتشی نمی‌سوزاند «ابراهیم» را،
و دریایی غرق نمی‌کند «موسی» را؛
کودکی، مادرش او را به دست موج‌های «نیل» می‌سپارد،
تا برسد به خانه‌ی فرعونِ تشنه به خونَش؛
دیگری را برادرانش به چاه می‌اندازند،
سر از خانه‌ی عزیز مصر در می‌آورد!
مکر زلیخا زندانی اش می‌کند،
اما عاقبت بر تخت ملک می‌نشیند...
از این «قِصَص» قرآنی هنوز هم نیاموختی!؟
از این «قصص» قرآنی هنوز هم نیاموختیم!؟
که اگر همه‌ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند،
و خدا نخواهد؛
نمی‌توانند ...
که اگر همه‌ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند،
و خدا نخواهد؛
نمی‌توانند ...
اگر همه‌ی عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند،
و خدا نخواهد؛
نمی‌توانند ...
او که یگانه تکیه‏گاه من و توست!
پس؛
به «تدبیرش» اعتماد کن،
به «حکمتش» دل بسپار،
به او «توکل» کن؛
و به سمت او «قدمی بردار»...
تا ده قدم آمدنش به سوی خود را به تماشا بنشینی...